نامه‌ای شورانگیز از مجاهد سر به‌دار، مهناز یوسفی لویه

نامه‌ای شورانگیز از مجاهد سر به‌دار، مهناز یوسفی لویه، در آستانه عید نوروز ۱۳۶۴

تاریخ: ۲۳ اسفند ۶۳
نام و نام خوانوادگی: مهناز یوسفی

با سلامی به پهنه اقیانوس نیلگون هستی به خانواده پرمهرم
با رویش دوباره شکوفه‌های رنگارنگ و گل‌های سرخ وحشی در کوهساران و جوش و خروش چشمه‌ساران و با آواز دل‌انگیز مرغابی سبکبال درمی‌یابیم که زندگی و حیاتی دیگر از راه رسیده و ما را به حیاتی دوباره می‌خواند. وه چه خوشبخت است انسانی که همگام با سایر موجودات دستانش را برای اجابت به او دراز نموده تا او را نیز به این هلهله و زیبایی و بالندگی و کمال رهنمون باشند.
خانواده عزیزم که ما نیز بتوانیم فطرت‌های زیبای نهفته خویش را به شور و حرکت واداریم تا عابدان پاک خدایمان گردیم. آری مهربان پدرم، من موقعی می‌توانم خود را در این جشن و پایکوبی سهیم بدانم که شکوه آن را در برق و درخش چشمان پرفروغ و خفته‌ات دریابم.
در پایان قلبی دارم به وسعت صحرا که همیشه و همیشه در آن جاودان خواهید بود. نوروزتان سرفراز
اوین- بند ۴ اتاق ۸ پایین